برج آزادی تهران

نگاه کلی 

برج آزادی نمادی که امروزه در سراسر جهان پایتخت ایران را با این نماد می شناسند. نمادی که کوچک و بزرگ ایرانی پیش چشمان خود می بیند و با غرور و تعصب بدان می نگرد.

بنای آزادی در عصر مدرن بتن و آهن به زیبایی استوار گشته و با دارا بودن هزاران سال پیشینه معماری اصیل ایرانی خود را با تکنولوژی های روز دنیا همگام ساخته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و به جهت یادآوری فریادهای آزادی خواهانه ملت شریف ایران بنام میدان آزادی نام گذاری شد.

قوانین و مقررات 

- هماهنگی پیش از مراجعه الزامی است.

تصاویر 

نمایی از برج آزادی

برج آزادی

معماری منحصر به فرد برج آزادی

نمای داخلی برج آزادی

موزه برج آزادی

توضیحات 

برج آزادی اولین نماد شهر تهران، پایتخت ایران که سالها پیش در سال ۱۳۴۹ شمسی توسط حسین امانت معمار ایرانی ساخته شد. مساحت زیربنای این میدان حدود ۷۸ هزار متر مربع است و بنای آن به صورت دروازه ای به ارتفاع حدود ۴۵ متر ساخته شده است که پنج متر آن زیر زمین قرار دارد. طاق آن ۲۳ متر است و هشت بخش مجزا دارد.

برج آزادی تبدیل به نمونه ای از نماد و نشانه های شهری شد که معماری شاخص آن تلفیقی از طاق های معماری قبل و بعد از اسلام بود که تبدیل به نمادی زیبا و چشم نواز شد.

برج آزادی نمادی که امروزه در سراسر جهان پایتخت ایران را با این نماد می شناسند. نمادی که کوچک و بزرگ ایرانی پیش چشمان خود می بیند و با غرور و تعصب بدان می نگرد.

بنای آزادی در عصر مدرن بتن و آهن به زیبایی استوار گشته و با دارا بودن هزاران سال پیشینه معماری اصیل ایرانی خود را با تکنولوژی های روز دنیا همگام ساخته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و به جهت یادآوری فریادهای آزادی خواهانه ملت شریف ایران بنام میدان آزادی نام گذاری شد.

میدان آزادی به صورتی طراحی شده است که زیرگذرهایی برای عبور افراد پیاده از اطراف میدان به درون آن ایجاد شده است. مجموعه آزادی متشکل از چندین سالن زیباست که به تفصیل برخی از آنها را معرفی می کنیم.

سالن ایران شناسی: سالن تشریفات، فضایی است با پلان مستطیل شکل به ابعاد 9×17 متر که برای پذیرایی از میهمانان رسمی در نظر گرفته شده و از ویژگی های معماری آن، نقش و نگارهای بسیار زیبا در بدنه های بتنی و تزیینات سقف آن است.

گذرگاه پیشینیان، دالانی است با نور کنترل شده و بدنه هایی از بتن که در هر طرف آن، دو ویترین حاوی اشیاء نفیس هزاره اول قبل از میلاد مسیح وجود دارد. این گذرگاه، فضاهای ارتباطی در معماری کهن ایران و دهلیزها و سردابه های قدیمی را یادآوری می کند.